چند روزیست که چیزی را گم کرده ام...

چیزی از وجودم را...!

شاید تکه ای از قلبم و شاید هم ذره ای احساس...!

اما هر چه که هست,لااقل می دانم که با عقل و منطقم کاری ندارد...

مدتیست دنبال چیزی میگردم اما نمی یابمش!!!...

چیزی که خود نیز نمی دانم,

گویی از جنس ما نیست,انگار زمینی نیست...!

شاید خدا باشد...

نکند خدا را گم کرده باشم...؟؟!؟

ولی نه,خودش را نه...

یادش را گم کرده ام...

مدتیست که فراموشش کرده ام...

چند صباحیست که به یادش نیستم و

از حضورش در لحظه لحظه های زندگی ام غافل شده ام...!

حالا که در یافتم چه چیز را گم کرده ام بهتر میتوانم دنبالش بگردم...

نمی دانم کجا...؟؟؟

شاید باید توی آسمان ها بگردم ...

اما نه ,همین جا روی زمین است...

توی قلب انسان ها,و نیز قلب خودم...!!!

سر نخ آن محبت است و عشق که سال هاست

در وجود ما زمینی ها گم شده...

درست است,عشق و محبت توی قلب های ما,

هدیه ی آسمانی خداست که ما زمینیان

زیاد گمش می کنیم...!

عاشق نویس1:قدر این هدیه های آسمونی تون رو بیشتر بدونید!

عاشق نوشته2:توی لحظه های نزدیکی تون به خدا,عاشقان را نیز فراموش نکنید...